ahmet erhan

pek fazla tanınmayan ama tanıyanların vazgeçilmezlerinden, 2013 senesinde 55 yaşındayken gırtlak kanseri sonucu yitirdiğimiz şair, güzel adam. yaşadığı acılar, çileler adeta mısralarından damlar. okuduğunuzda bunu derinden hissedersiniz. biraz ölüm kokar şiirleri, biraz intihar, biraz da umut... bende ''sanki benim yerime de yazmış'' hissi uyandırmıştır daima. şiire, edebiyata ilgi duyan ve onu tanımayan herkese şiddetle tavsiyedir. mesela ahmet kaya'nın ''dardayım'' adlı şarkısının içinde okuduğu ''bugün de ölmedim anne'' adlı şiir ahmet erhan'a aittir. ayrıca adana demirspor'da futbol oynarken yaşadığı ağır sakatlık sonucu futbolu bırakıp yazmaya başlamıştır. Bu kez biraz uzun sürdü bu keder İçime ağır bir taş gibi takılıp kaldı 
Acı, takunyalar giyerek yürürdü yüreğimde Sevincinse tüyden ayakları vardı. 
Ve sorularım ne çoktu benim Ellerim her taşın altını kuşkuyla aralardı 
İnanmaz olurdum kimi, göğün mavi, yaprağın yeşil olduğuna Gözlerim her renkte saklı bir karayı arardı. Bu kez biraz uzun sürdü bu keder Kollarımı iki yana açıp, dans etmek istiyorum Mutlu olmak istiyorum, ey kuşlar, ey çiçekler!

kalırsa bir soru kalır benden yanıtı var mıdır bilmem denizine göğüne toprağına, uçanına kaçanına bu dünyanın kalırsa bir soru kalır benden ölüm gelir, gün akşama kavuşurken kalırsa bir soru kalır benden yanıtı var mıdır bilmem yazar elim upuzun bir şiir söyler dilim içli bir türkü kalırsa bir soru kalır benden gökte yıldızdır o toprakta gömü kalırsa bir soru kalır benden bir de üç beş şiir, iyi kötü kalırsa bir soru

... yaz günü palto giyerim ceplerim dolu dolu şiir gören beni deli sanır adım kaçığa çıkar keşke kaçsam keşke kaçabilsem şu dünyadan. ...

teşekkürler. bu zamana kadar bilmiyordum sayende öğrendim hocam teşekkürler

bugün oturdum ölümü düşündüm kirli, acı bir su gibi yürüdü içimde dokunduğum, gördüğüm her şeye sindi ürperdim, korktum ve biraz şaşırdım bugün oturdum ölümü düşündüm yağmur altında ya da karanlıkta bir başıma kalmış gibi. sevgilim böylesine alımlıyken güz kuşlarının güneye doğru akıp gideceği yol iyice belirmişken gökyüzünde onarırken, sararken hayat çocukların incinmiş gülüşlerini artık her park yeri bir apartman inşaatı her sokak bir otomobil nehriyse de. bugün oturdum ölümü düşündüm soğuk camlara dayayarak yüzümü kuşağımın acısını, kefenlenen gençliğimizi yaşayan ya da artık yaşamayan dostları bugün oturdum ölümü düşündüm örterek yüreğime kara bir tülü. bugün oturdum ölümü düşündüm kapkara bir gece penceremi dalarken öleceğini bile bile karşı koymanın onurunu yiğitliğin, özverinin, sevginin arkadaşlarımın yüreklerinden çıkan özsuyunu. bugün oturdum ölümü düşündüm bir darağacında ya da yolda yürürken bugün oturdum ölümü düşündüm yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken

"senin tam o köşeyi döndüğün yerde, hep sorulan bir sokak adı olayım."

çözemediğim bir şeyler var hayatımda sualtı gibi derinlerde sessizce bekleyen dirensem, daha ne kadar direnebilirim artık nereye kadar gidebilirim, gitsem? aradığım nedir, o kentten bu kente? adressiz yaşamak da sıkar insanı gün gelir gider heyecanlar, istekler, gülümseyişler yüreğimdeki denizin suları birden çekilir. özleyip de vardığım her yerden, hemen kaçsam diyorum ne aradığımı biliyorum, ne bulduğumu bilmem neresinde yanıldım ben bu hayatın? yüreğimi kabartan o sevinç, şimdi sonsuz bir acı oldu. taşlar yığılmış önüne en güzel, en anlamlı duyguların uçsuz bucaksız bir tüneldeyim ve her yanım karanlık koluma giriyor bazı adamlar, bir şeyler söylüyorlar kalıplaşmış, sıkıntı verici, güdük. oysa acı diye bir şey var bu dünyada ölüm var -ki yüreğimde bu boşluğu yaratan biraz da odur. yanıbaşımda ölüp gitti dostlarım, ben bakakaldım gözyaşlarının da bir yerlere gömüldüğü görülmüş müdür? çözemediğim bir şeyler var hayatımda sanki ilk benim duyduğum garip, anlatılmaz duygular sürse daha ne kadar sürer bu, bilmiyorum ölümü ve hayatı yanyana düşünmesini ne zaman öğrenir çocuklar?

"iyi çocuk, acınla büyü, unutulmasın.."

" yaşanmamış bir fotoğrafını çekelim güldüğümüzün. "

" gülüşünü hiç eksiltme yüzünden şimdi kalkar bir çay demlerim sana sonra oturur tanımlamaya çalışırız seninle ölümü de hayatı da "

"kalksam attığım her adım kan kuyusu, otursam sağım solum uçurum."

"bir demli çayla kandırırdık acıyı... "

"tünel karanlık tren yorgun raylar eski. gönlümde sonsuz bir kaçma isteği."

"yoruldum her yol ağzında kendime rastlamaktan."

"bu yalnızlık neyin yalnızlığıdır saçlarıma bulaşan, gözlerimden akan"